Nikt nigdy nie pomyślałby o zamieszkaniu w bunkrze, ale kiedy Elizabeth Stratton zobaczyła taki bunkier z czasów II wojny światowej, od razu zdała sobie sprawę, że miejsce to ma ogromny potencjał.

Bunkier ten zbudowano w 1942 roku i pełnił funkcję tajnego stanowiska radarowego i łączności.

Miejsce to stanowiło pierwszą linię obrony przed potencjalnymi atakami nazistów. Zbierali tam informacje i monitorowali niebo, pozostając niewykrytymi przez przelatujących wrogów.

Stratton Bunker znajduje się w Kornwalii w Wielkiej Brytanii.

Osiem dekad temu bunkier działał całą dobę i odgrywał ważną rolę w wysiłku wojennym przeciwko nazistom.

Bunkier został wycofany z użytku przez brytyjskie Ministerstwo Obrony w 1982 roku i przez dziesięciolecia znajdował się na terenie gospodarstwa rolnego.

Stratton i jej mąż Mike zauważyli znak „Silo na sprzedaż” w oknie biura nieruchomości i kupili nieruchomość za 194 000 dolarów od rolnika, który wykorzystywał ją do przechowywania ziemniaków.

Kiedy małżeństwo kupiło bunkier, był on nadal wyposażony w sprzęt z czasów służby wojskowej.

Bunkier zaprojektowano tak, aby był odporny na bomby, ściany miały od dwóch do sześciu stóp grubości, przez co bardzo trudno było go zamieszkać.

Teren wokół bunkra był również zarośnięty, wszędzie rósł bluszcz.

Aby umożliwić położenie izolacji, instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej, konieczne było podniesienie podłóg i obniżenie sufitów.

Po pięciu latach ciężkiej pracy i inwestycji przekraczającej 135 000 dolarów, ta podziemna konstrukcja jest teraz w pełni funkcjonalna.

Stratton ulepszył wejście, ale wygląd bunkra pozostał praktycznie niezmieniony.

Jednak gdy zobaczysz wnętrze, wszystko zrozumiesz.

W wywiadzie dla Daily Mail w 2013 r. Stratton wyjaśniła, dlaczego zdecydowała się zamieszkać w bunkrze.

„To magiczna forteca. Jesteś na krańcu świata i czujesz historię.

Nie wiesz, co cię czeka, kiedy zaczynasz coś takiego, ale wiem, że teraz mieszkam w najlepszym miejscu na świecie” – powiedziała.

Jej dom-bunkier ma trzy sypialnie, dwie łazienki i duży salon.

Ze względu na położenie obiektu pod ziemią nie było możliwości zamontowania okien, dlatego też, aby zapewnić dostęp naturalnego światła, w dachu zamontowano świetliki rurowe.

Ponieważ nie było żadnych wyjść ewakuacyjnych, budowniczowie zainstalowali w domu przemysłowy system zraszaczy i spędzili miesiąc na wierceniu otworów w dachu bunkra.

Trzystopowy kopiec ziemi pokrywający konstrukcję wymagał dodatkowej izolacji, aby zapobiec rozwojowi pleśni w środku.

„Proces budowy był bardzo skomplikowany.

Deweloperzy nie byli przyzwyczajeni do tego typu przestrzeni, ponieważ wcześniej nic podobnego nie istniało.

„Zajęło to znacznie więcej czasu i kosztowało znacznie więcej, niż się spodziewaliśmy” – powiedział Stratton.

Oryginalna struktura wnętrza została w dużej mierze zachowana pomimo gruntownej przebudowy, a Stratton chętnie odwiedzało wielu weteranów, którzy chcieli zobaczyć to miejsce na własne oczy.

„To niesamowite, ale w zeszłym tygodniu przyjechała rodzina weterana” – powiedziała wtedy.

„Powiedzieli, że ich matka cierpi teraz na demencję, ale wspomniała, że pracowała tu podczas wojny.

Nie uwierzyli jej, ale gdy już byli w środku, wszystko było dokładnie takie, jak opisała.

Jej matka była najwyraźniej bardzo szczęśliwa.

Stratton i odwiedzający ją goście nie mogą nie zauważyć historycznego znaczenia tego miejsca.

„Mieszkając tutaj, naprawdę zaczynasz doceniać, jak ludzie walczyli – czujesz więź z tym, co robili.

„To coś, czego nie traktuję jak coś oczywistego i to jedna z najlepszych rzeczy tego miejsca” – mówi.