W pustce tego obozu, gdzie przetrwanie było codzienną walką, a człowieczeństwo zostało ogołocone do głębi, z najgłębszej rozpaczy często rodziły się historie o niewiarygodnej mocy.

Jedną z nich jest historia dwóch kobiet, Sary i Rivki, których więź, ukształtowana pośród niewypowiedzianego cierpienia, stała się świadectwem siły zrodzonej z dzielenia się ciężarami.

W miejscu, w którym nawet najbardziej podstawowe potrzeby były luksusem, mieli na sobie tylko jedną parę butów.

Buty nie były kwestią wygody – miały zapewnić przetrwanie. Chroniły przed lodowatym błotem, ostrymi kamieniami i infekcjami.

Chodzenie boso oznaczało skazanie się na rany, słabość i śmierć.

Ale Sara i Rivka stworzyły coś niezwykłego: przymierze.

Pracowały na zmianę – jedna w butach szła do robót przymusowych, druga zostawała w koszarach boso, modląc się za swoją przyjaciółkę.

Każda z nich niosła nie tylko swój ciężar, ale także nadzieję Tego, który czekał.

A potem nadeszła noc, która wystawiła na próbę ich wytrzymałość.

Sara wróciła utykając.

Ich buty, ich lina ratunkowa, były podarte i zakrwawione, a podeszwy podarte.

To mógł być moment, w którym wszystko się rozpadnie.

Ale Rivka spojrzała na Sarę, a potem na podarte buty.

I cichym wyzwaniem wyszeptała:

„W takim razie jutro będziemy się czołgać.”

W tych czterech słowach krył się cały świat bólu i determinacji.

Przyznali się do straty, ale nie do porażki.

Nawet gdyby nie mogli już chodzić, nadal posuwaliby się naprzód – razem.

Jeśli to konieczne, na kolanach i rękach.

I tak się stało. Obie kobiety doświadczyły czegoś niewyobrażalnego.

Ocaliła ich nie tylko siła, ale także decyzja, by wzajemnie się wspierać.

Wiele lat później Sarah zachowała w szufladzie połowę podartej podeszwy tych samych butów.

Dołączony był do niego skrawek papieru, podarty, ale wciąż czytelny, z napisem:

„Nie przeszliśmy przez piekło. Wspieraliśmy się nawzajem”.

Ta historia przypomina nam, że nawet w najciemniejszych miejscach to, co niemożliwe, staje się znośne – nie dzięki osobistej sile, ale dzięki łasce podzielonej ludzkości.