Zoya pamiętała dzisiejszy dzień.

Długo czekaliśmy na jej ojca: jedzenie stygło w locie, a nasze nadzieje na rodzinny obiad zostały rozwiane.

Zoya była zmęczona i głodna, podbiegła do stołu i prawie wzięła udko kurczaka, ale matka ją powstrzymała, mówiąc, że nie zjemy bez jej ojca.

Nagle zadzwonił telefon, ale nie było pukania do drzwi. Mała Zoja nie słyszała rozmowy, myślała, że to jej ojciec tłumaczy, dlaczego się spóźnił. Ale wtedy zauważyła, że jej matka stała się blada, sina i zataczała się.

Następnego ranka wezwanie rozległo się ponownie. Tym razem miało to sens. To był telefon z pracy, z placu budowy, na którym pracował mój ojciec. Ogłosili, że mój ojciec zmarł w wyniku wypadku.

Był głównym żywicielem rodziny. Mama Szura też wnosiła swój grosz do domu, ale dostawała mniej — oczywiście nie starczało na życie. Szybko okazało się, jak ciężko będzie im bez pomocy mężczyzny. Panowała bieda i głód.