Jej obecność wprawiała mężczyzn w osłupienie, a ona sama stała się niezapomnianym symbolem dla amerykańskich miłośników motoryzacji.
Kim była Jungle Pam Hardy i dlaczego jej legenda żyje do dziś?
Mimo że jej udział w wyścigach dragsterów trwał zaledwie cztery lata, nazwisko Jungle Pam pozostało kultowe przez prawie cztery dekady.
Ponieważ Jungle Pam Hardy była w latach 70. w świecie wyścigów równoległych czymś więcej niż tylko ładną buzią. Znana ze swojej niezaprzeczalnej charyzmy i urody Pam wniosła do utworu niepowtarzalny styl, który oczarował fanów równie mocno, jak ryk silników.
W czasach, gdy w wyścigach równoległych liczył się talent i zapierające dech w piersiach emocje, ona uosabiała ducha epoki. Była tam w złotej erze wyścigów równoległych – gdy to kierowcy, a nie komputery, kontrolowali swoje samochody. Według wielu relacji wniosła piękno do wyścigów równoległych w sposób, którego nigdy wcześniej nie udało się powtórzyć.
Kibicując legendarnemu samochodowi Jungle Jima w swoich charakterystycznych szortach i koszulce bez rękawów, Pam była równie wielką fanką naszych czasów, jak ówczesne samochody.
Droga do sławy
Nie sposób mówić o Pam of the Jungle i nie wspomnieć o jej legendarnym partnerze, Jimie Liebermanie, ekstrawaganckim kierowcy wyścigowym znanym jako „Jungle Jim”.
Lieberman zaczął jeździć w wieku 12 lat i zasłynął w amerykańskich wyścigach równoległych ze swojego talentu widowiskowego. Wielu nadal uważa go za największego showmana, jakiego kiedykolwiek widziano na torze wyścigowym.
A historia Pam of the Jungle, czyli Pameli Hardy, rozpoczęła się w maju 1972 roku – zaledwie dwa tygodnie przed ukończeniem przez nią szkoły średniej.
Lieberman dostrzegł młodą, piękną kobietę podróżującą autostopem, gdy prowadził swoją żółtą Corvettę, lecz los miał dla niego inne plany. Pam miała wielkie plany związane z podjęciem nauki na Uniwersytecie West Chester w Pensylwanii, gdzie planowała studiować biznes. Zamiast tego zakochała się w Jimie i szybko wyruszyła z nim w trasę.
„Rzuciłam szkołę, na którą mnie przyjęto, a to doprowadzało moją matkę do szału” – wspominała później.
Jungle Jim Liberman Chevy Vega Zabawny samochód — Revell — Jungle Pam. Sesja zdjęciowa dla magazynu Hot Rod z udziałem Jungle Jima Liebermana i Jungle Pam Hardy. (Zdjęcie: Mike Brenner/The Enthusiast Network via Getty Images/Getty Images)
Podróżując razem po kraju, Jim i Pam stali się dynamicznym duetem w świecie wyścigów równoległych, dzięki jego widowiskowości i jej magnetycznej obecności. Jim Lieberman początkowo chciał, aby Pam umieściła jego zabawny samochód na linii startu, wiedząc, że przyciągnie to uwagę widzów. I tak się rzeczywiście stało.
„Cóż, seks się sprzedaje” – powiedziała Pam w wywiadzie dla Competition Plus. „Cały czas widać to w telewizji, ale w latach 70. Jungle i ja postanowiliśmy, że warto spróbować, więc tak zrobiliśmy i wcale nie zaszkodziło to jego reputacji. I zrobił więcej zdjęć swojego samochodu, gdy stałam obok niego, niż ktokolwiek inny.
Pam nie tylko była oszałamiająca, ale też nigdy nie nosiła stanika, zazwyczaj miała na sobie koszulkę bez rękawów lub obcisły top bez ramiączek i krótkie dżinsowe szorty o długości 20 cm.
Najbardziej znana postać na torze wyścigowym
W mgnieniu oka z osoby nieznanej stała się najsłynniejszą kobietą na torze wyścigowym. Jej niesamowita kariera doprowadziła nawet do tego, że znalazła się na okładce magazynu Hot Rod, czego nie udało się osiągnąć żadnej kobiecie przed nią. Oklaski, które wybuchały, gdy Pam wjeżdżała na tor, często przewyższały oklaski, które wznosili najsłynniejsi kierowcy.
„Jestem zaskoczona całą tą złą reklamą” – zauważyła w 1974 r.
Ale Pam nie była tylko ładną buzią, jak niektórzy chcieliby nam wmówić. Parkowała samochód, przed każdym wyścigiem sprawdzała, czy nie ma wycieków płynów, napełniała blok wodą i ośmioma kwartami oleju 70W, pakowała spadochrony po każdym wyścigu i pomagała Jimowi ustawić samochód na właściwym miejscu po wypaleniu gumy.
„Zrobiliśmy dobre widowisko” – powiedziała Pam. „Właśnie o to w tym wszystkim chodziło. To nie ja. Kiedy ty tam byłeś i robiłeś to, co my, nie chodziło o mnie. To dotyczyło nas.»
Pam została nazwana „przebłyskiem geniuszu”, a wielu było pod wrażeniem tego, że Jim zrobił z niej prawdziwą pasjonatkę wyścigów. Pomogło to podnieść rangę całego sportu, a w szczególności wzmocniło reputację drużyny Jima Liebermana.
W stosunkowo niszowym świecie wyścigów równoległych Jim i Pam wyróżniali się. Jim zdobył kilka tytułów mistrza kraju, ale najbardziej znany był ze swojej wielkiej osobowości, ciepłego usposobienia i oczywiście wspaniałej dziewczyny.
„Nasz związek był jak błysk na patelni, jak błyskawica. „Po prostu pracowałam” – powiedziała Pam w wywiadzie dla Fox Sports.
Ale wszystko zmieniło się 9 września 1977 roku.
Jim umiera
Zaledwie trzy dni przed swoimi 32. urodzinami Jim jechał swoim żółtym Corvette z 1972 r. z prędkością 250 mil na godzinę, gdy zderzył się z autobusem.
Legendarny kierowca wyścigowy zginął na miejscu, a ratownicy potrzebowali 45 minut, aby wydobyć jego ciało z pogruchotanego wraku.
„Moja mama zadzwoniła do mnie i powiedziała mi o tym, bo nie chciała, żebym dowiedziała się o tym z wiadomości” – powiedziała Pam w wywiadzie dla CompetitionPlusTV.
Tragiczny wypadek wstrząsnął całym środowiskiem sportów motorowych. Po tym wydarzeniu Pam podjęła trudną decyzję o odejściu z wyścigów dragsterów, przysięgając, że nigdy więcej nie będzie współpracować z innym kierowcą.
Jednak w ciszy poświęciła się pielęgnowaniu pamięci Jima Liebermana i często brała udział w uroczystościach upamiętniających jej zmarłego chłopaka.
„W całym tym przedstawieniu ukazywała się jego prawdziwa osobowość. Po prostu nie włączył silnika na autostradzie i stał się normalny, jak wszyscy inni, w domu. Miał ten instynkt, nawet gdy siedzieliśmy w domu lub gdzieś jechaliśmy. „Zawsze czuło się jego obecność, gdziekolwiek był” – mówi Pam.
Na poziomie romantycznym Pam poszła dalej. Jako pasjonatka wyścigów, wyszła za mąż za właściciela zespołu Funny Car, Freda Freya. Po rozwodzie wyszła za mąż za Billa Hodgsona, który zajął się tuningiem Excalibura Corvette Nostalgia Funny Car George’a Reidnauera.
Prawda ukryta za zdjęciami
Przeglądanie starych zdjęć wyścigów równoległych z lat 70. XX wieku to fascynująca podróż w przeszłość. Na zdjęciach uchwycono nie tylko ryczące silniki i jaskrawe kolory epoki, ale także ducha społeczności zjednoczonej wspólną pasją do prędkości i emocji.
Jungle Pam przetarła szlak, udowadniając, że kobiety mogą zdobyć szacunek w sporcie zdominowanym przez mężczyzn, wywołując jednocześnie uśmiechy i śmiech na niezliczonych twarzach. Miała życie niepodobne do żadnego innego. Kobieta o niezaprzeczalnej klasie, żyła według własnych zasad — czego chcieć więcej?
Wpływ i charyzma Pam uczyniły z niej ikonę, która przypomina nam, że radość z wyścigów nie wynika tylko z prędkości, ale także z relacji, które nawiązujemy, i wspomnień, które wspólnie tworzymy.
Gdy oglądamy te stare zdjęcia, przypominamy sobie radość i triumf, które charakteryzowały te wyścigi. Można niemal usłyszeć ryk silników, poczuć zapach spalonej gumy, poczuć przypływ adrenaliny u tłumu. Nazywamy to „dobrymi starymi czasami” i rzeczywiście takie były. To były fajne czasy i, delikatnie mówiąc, łatwe!
W świecie, który często sprawia wrażenie odizolowanego, te wspomnienia z przeszłości przypominają nam o prostszych czasach, gdy emocje były namacalne, a dreszczyk emocji związany z wyścigami jednoczył ludzi.
Czy Pam Hardy sama prowadziła samochód?
Nie, Pam Hardy, znana jako „Pam z dżungli”, sama nie brała udziału w wyścigach.
„Nie, nie, kurwa, nie. „Te rzeczy mogą eksplodować i zapalić się” – jak sama to ujęła.
Pam Hardy w dżungli dziś
Dziś, mając 67 lat, Pam Hardy wiedzie stosunkowo spokojne życie, trzymając się swoich korzeni – wyścigów ulicznych. Jest tak samo pełna życia i energii jak zawsze, naprawdę atrakcyjna kobieta o ponadczasowym uroku.
Pam znana jest nie tylko ze swojej legendarnej obecności w świecie wyścigów, ale także z tego, że jest uczciwą, twardo stąpającą po ziemi osobą. Jej autentyczna osobowość w dalszym ciągu znajduje oddźwięk wśród fanów. Pam nadal wywołuje uśmiech na twarzach wszystkich, którzy pamiętają jej legendarne dni na torze i poza nim.
Dziękuję za wspomnienia, Pam!
