Poranek przyniósł wiadomość, która błyskawicznie obiegła świat i wywołała falę wspomnień o epoce, która na zawsze zapisała się w historii kina.

Odeszła postać, której nazwisko przez dekady było synonimem odwagi, niezależności i bezkompromisowości – zarówno na ekranie, jak i poza nim.

Dla milionów ludzi była symbolem czasów, w których sztuka, styl i bunt przenikały się w sposób, jakiego dziś już się nie spotyka.

Od filmowego objawienia do symbolu epoki
Droga Brigitte Bardot do światowej sławy rozpoczęła się bardzo wcześnie i niemal natychmiast nabrała zawrotnego tempa. Już jako młoda dziewczyna trafiła na okładkę magazynu „Elle”, gdzie jej niezwykła uroda i naturalność przyciągnęły uwagę środowiska filmowego. Wkrótce poznała Rogera Vadima, który nie tylko stał się jej pierwszym mężem, ale także otworzył jej drzwi do wielkiej kariery. Przełom nastąpił w połowie lat 50., gdy Bardot wcieliła się w postać Juliette – bohaterki filmu, który zrewolucjonizował sposób postrzegania kobiecości na ekranie.

Rola w „I Bóg stworzył kobietę” uczyniła z niej sensację międzynarodową. Jej bohaterka była swobodna, niezależna i zmysłowa, łamiąc obowiązujące wówczas schematy moralne i obyczajowe. Film wywołał burzliwe reakcje – od zachwytu po potępienie – ale jedno było pewne: Brigitte Bardot stała się twarzą nowej epoki w kinie. W kolejnych latach regularnie pojawiała się na ekranie, grając u boku największych gwiazd europejskiego filmu i współpracując z uznanymi reżyserami.

W ciągu kilkunastu lat kariery zagrała w dziesiątkach produkcji, które ugruntowały jej status jednej z najważniejszych aktorek swojego czasu. Jej ekranowy wizerunek – nonszalancki, a jednocześnie pełen magnetyzmu – wyznaczał trendy nie tylko w kinie, ale i w modzie. Charakterystyczna fryzura, delikatny makijaż i swobodny styl stały się znakiem rozpoznawczym, kopiowanym przez kobiety na całym świecie. Bardot była inna niż gwiazdy Hollywood – bardziej naturalna, mniej wystylizowana, a przez to bliższa widzom.