Kilka zdjęć z początku lat trzydziestych ubiegłego wieku, na których ekipa instalatorów siedziała na masywnym dwuteowniku, aby odpocząć i zjeść lunch, do dziś budzi podziw i wiele dyskusji. Jest tego kilka powodów.

Po pierwsze, fabuła jest rzeczywiście więcej niż niezwykła, a po drugie, wciąż kłócą się o to, kto jest autorem tych zdjęć? Kolejne pytanie: czy to prawdziwi budowniczowie, czy profesjonalni akrobaci? No i co najważniejsze, czy to nie jest fotomontaż?

Trzy zdjęcia plus jedno. Na trzech znajdują się bezpośredni bohaterowie dużej wysokości, a na jeszcze jednym fotograf ustawiający ostrość aparatu. Zdjęcie rzekomego autora arcydzieł wieżowców rodzi kolejne pytanie w łańcuchu – kto go sfotografował?

Wydarzenia zdjęciowe rozgrywają się w niedokończonym jeszcze budynku Rockefeller Center, jednym z budynków słynnego kompleksu drapaczy chmur GE Buildings. Maksymalna wysokość konstrukcji wynosi prawie dwieście sześćdziesiąt metrów. Dwuteownik, na którym siedzą pracownicy, jest jedną z belek energetycznych sześćdziesiątego dziewiątego piętra.

Badania autorstwa fotografii trwały do ​​początków XXI wieku; ostatecznie za autora uznano Charlesa Ebetsa, jednak wkrótce ustalenia biegłych zostały zakwestionowane, a wynik badań dotyczących ustalenia autora został unieważniony. Wciąż więc nie wiemy, który fotograf faktycznie odważył się na tak ryzykowną sesję reportażową.

Ale druga część egzaminu pozostała ważna. Z jej ustaleń wynika, że ​​film był wyraźnie zainscenizowany, chociaż kręcono go na niewiarygodnej wysokości. Była to reklama zamówiona przez Rockefellera, głównego sponsora budowy drapaczy chmur. Eksperci odkopali nawet wiadomość od jednego z budowniczych do jego żony, w której do listu załączył fotografię na belce, podpisując ją z humorem: „A ja jak zwykle z butelką”.

W każdym razie nawet obecność retuszu na zdjęciach nie podważa nieustraszoności uczestników strzelaniny i nie umniejsza znaczenia tych arcydzieł fotografii dzisiaj.