• Mówisz poważnie, Lesha? — Głos Iriny brzmiał cicho, ale był w nim rozpaczliwy ból, jak uderzenie nożem, który nagle wbił się w serce. Jej dłonie ściskające telefon drżały, a ona patrzyła na syna takimi oczami, jakby świat wokół niej właśnie się zawalił.

Aleksiej stanął przed nią, lekko odwracając wzrok w bok, nie chcąc spojrzeć matce w oczy. Wiedział, że ten moment prędzej czy później nadejdzie, ale nie mógł się przygotować na to, jak trudno będzie mu usłyszeć jej głos pełen rozczarowania.

„Mamo, ja po prostu…” zaczął, ale nie mógł znaleźć odpowiednich słów, aby wyjaśnić, co działo się w jego głowie.

-Zamierzasz odejść? „Irina poczuła, jak łzy napływają jej do oczu, ale teraz nie mogła pozwolić sobie na płacz. Nie przed nim. — Po tym wszystkim, co dla ciebie zrobiłem? Czy po prostu zostawisz mnie dla niej?

Aleksiej westchnął, przeczesując dłonią włosy. Poczuł się uwięziony pomiędzy dwiema kobietami, które kochał. Zawsze był blisko matki, ale jego nowa dziewczyna, Olga, powodowała niezgodę w ich związku. Matka nie mogła jej zaakceptować, a Olga nalegała, aby musiał wybrać. A teraz Aleksiej zrozumiał, że wybór został już dokonany.

„Mamo, to nie tak” – jego głos był pełen poczucia winy. — Nie opuszczę cię. Chcę tylko być z Olgą. Ona jest dla mnie ważna.

Irina zamarła, a serce biło jej z bólu. Zawsze wspierała syna, od dzieciństwa była przy wszystkich jego trudnościach, a teraz on postanowił się od niej odsunąć na rzecz jakiejś kobiety, którą ledwo znała.

„Wybrałeś ją zamiast mnie” – szepnęła, patrząc na syna z rozpaczą. — Jak mogłeś? Byłem twoim wsparciem. Zawsze byłem przy tobie i wiesz o tym.

Aleksiej poczuł, jak słowa matki wrzynają mu się w duszę. Wiedział, że ma rację, ale rozumiał, że nie może już żyć pod jej skrzydłami.

• Mamo, kocham cię, ale mam swoje życie. Nie zawsze mogę być przy tobie. „Muszę żyć tak, jak chcę” – jego głos brzmiał stanowczo, ale w środku czuł się jak zdrajca.

Irina zacisnęła usta, nie pozwalając sobie na płacz.

„Żyj, jak chcesz, Lyosha” – powiedziała. „Ale musisz zrozumieć, że po tym nasze relacje już nigdy nie będą takie same”.

Minęło kilka tygodni, a relacje Aleksieja i Iriny stały się jeszcze bardziej napięte. Wprowadził się do Olgi, ale każdemu telefonowi od matki towarzyszyła ciężka cisza i krótkie frazy. Nie mogli znaleźć wspólnego języka, a Aleksiej czuł, że ich więź rozpada się na jego oczach.

Któregoś wieczoru, kiedy Aleksiej wrócił z pracy, Olga siedziała na kanapie z zamyślonym wyrazem twarzy.

„Twoja mama dzwoniła” – powiedziała, kiedy wszedł do pokoju.

Aleksiej zamarł. Wiedział, że rozmowa nie będzie łatwa.

• I co powiedziała? – zapytał, siadając obok niej.

Olga westchnęła, a na jej twarzy malowało się zwątpienie.

– Prosiła, żebyś wrócił. Powiedziała, że ​​ją zdradziłeś.

Te słowa uderzyły Aleksieja w serce. Już czuł się winny, ale teraz zdał sobie sprawę, że matka nigdy nie wybaczy mu, że zamiast niej wybrał inną kobietę.

– Nie mogę wrócić – powiedział cicho, patrząc w podłogę. „Kocham ją, Olga, i nie chcę wracać do przeszłości”. Ale za każdym razem, gdy mama mi o tym przypomina, czuję, że popełniam błąd.

Olga przyjrzała mu się uważnie, a w jej oczach malowała się troska.

• Dokonałeś właściwego wyboru, Lyosha. Musimy żyć swoim życiem. Ale musisz z nią porozmawiać i spróbować wszystko wyjaśnić.

Aleksiej wiedział, że Olga ma rację, ale rozmowa z matką wydawała mu się niemożliwa. Jak wytłumaczyć osobie, która zawsze była dla niego wsparciem, że nie może już żyć tak jak dawniej?